آرشیو آذر ماه 1401

علائم آفتاب سوختگی چشم

تشخیص واقعی فوتوکراتیت چشم کار راحتی نیست؛ ولی زمانی که به مدت طولانی در معرض آفتاب یا منابع نوری شدید یا در معرض تابش قوس جوشکاری قرار می‌گیرید، دچار این عارضه خواهید شد. در این صورت مهم‌ترین علائم  آفتاب سوختگی چشم عبارت است از:

1)      قرمزی و تورم چشم

2)      اشک ریزی و چشم‌های اشک آلود

3)      از بین رفتن مقطعی بینایی

4)      تاری دید

5)      احساس وجود جسم خارجی در چشم

6)      احساس درد در ناحیۀ چشم

7)      انقباض مردمک چشم

8)      حساسیت شدید به نور

9)      تورم پلک‌ها

10)  لرزش پلک

اقدامات اولیه در صورت ابتلا به آفتاب سوختگی

در صورت ابتلا به فوتوکراتیت و یا مشکوک شدن به آن که معمولاً پس از قرار گرفتن طولانی مدت در زیر نور آفتاب یا منابع نوری دیگر ایجاد می‌شود، ابتدا به چشم پزشک مراجعه کنید تا با انجام آزمایشات فیزیکی از ابتلای چشم به آفتاب سوختگی اطمینان حاصل شود.

چنان‌چه علائم شدیدتر باشند، باید به نزدیک‌ترین اورژانس محل زندگی خودتان مراجعه کنید. منظور ما از علائم شدیدتر، درد شدید، شدت تاری دید، و دیدن تابش‌های خیره کنندۀ زیاد می‌باشد. 

علل ابتلا به آفتاب سوختگی چشم

1)      خیره شدن طولانی مدت به لامپ‌های آفتابی و سایر منابع نوری شدید

2)      خیره شدن به بازتاب نور خورشید از روی برف یا آب

3)      قرار گرفتن طولانی مدت در زیر نور مستقیم خورشید

4)      کار با دستگاه‌های جوشکاری بدون استفاده از عینک و ماسک مخصوص

5)      خیره شدن به پروژکتورهای نوری عکاسی و لامپ‌های هالوژن

6)      مصرف برخی از داروهایی که باعث افزایش احتمال آفتاب سوختگی چشم می‌شوند (نام این داروها در ادامۀ همین مطلب ارائه خواهد شد) 

داروهایی که ابتلا به فوتوکراتیت را افزایش می دهند

1)      داروهای آنتی بیوتیک‌ها

2)      آنتی هیستامین‌ها

3)      ایبوپروفن‌ها

4)      داروهای خوراکی جلوگیری از بارداری

5)      داروهایی که ویتامین A زیادی دارند

6)      داروهای پسوریازیس

7)      داروهای اعصاب برای پیشگیری از افسردگی و روان پریشی

8)      داروهای کاهش کلسترول

درمان خانگی آفتاب سوختگی چشم

تا پیش از مراجعه به چشم پزشک می‌توانید یک سری اقدامات اولیۀ خانگی برای درمان و تسکین ناراحتی ناشی از آفتاب زدگی چشم انجام دهید. این روش‌های عبارتند از:

1)      اگر از لنز چشم استفاده می کنید، آنها را از چشم در بیاورید تا سوزش شما کم‌تر شود و تا زمانی که چشم‌های شما به بهبودی کامل نرسیده اند، آنها را از جعبه جا لنزی خارج نکنید.

2)      در یک محیط تاریک و بدون نور به چشم های خودتان استراحت دهید تا تورم ناشی از آفتاب سوختگی کاهش یابد.

3)      اگر در بیرون از منزل هستید و امکان رفتن به جای تاریک را ندارید، از عینک آفتابی و کلاه آفتابگیر پهن استفاده کنید.

4)      کمپرس آب سرد می تواند سوزش و درد چشم را کاهش دهد. اگر به آب سرد یا یخ دسترسی ندارید، از یک دستمال تمیز خیس شده استفاده کنید. 

5)      قطره‌های اشک مصنوعی می‌توانند از سوزش چشم کم کنند و آنها را مرطوب نگه دارند.

6)      قرص‌های مسکن مثل استامینوفن، ناپروکسن و ایبوپروفن می‌توانند درد شما را تسکین دهند.

7)      تا زمانی که به بهبودی کامل نرسیده‌اید، از گوشی موبایل و تبلت استفاده نکنید.

8)      در صورتی که با اجرای روش‌های فوق همچنان احساس ناراحتی می کنید، به چشم پزشک مراجعه کنید. 

9)      انتظار می‌رود که درمان آفتاب سوختگی چشم بین ۳ ساعت تا ۳ روز انجام شود. اما اگر پس از گذشت سه روز همچنان احساس ناراحتی دارید، پیگیر روند درمانی خودتان باشید.

10)  اگر پزشک دستور استفاده از چشم بند را نداد، خودتان از داروخانه تهیه و از آن استفاده کنید. 

لنز چشم چیست؟

لنز چشم به دیسک‌های منحنی و خمیده پلاستیکی گفته می‌شود که ضخامت بسیار کم و شفافیت بسیار بالایی دارند و بر روی لایه اشکی سطح قرنیه چشم قرار می‌گیرند. در این مقاله قصد داریم شما را به صورت کامل به این محصول آشنا کنیم و کاربرد آن را به صورت کامل به شما توضیح دهیم. ما در شیوا کاور تمام تلاشمان بر این است که بهترین و دقیق ترین اطلاعات را در اختیار شما قرار دهیم

هدف استفاده از لنز

لنزهای چشمی معمولاً با اهداف پزشکی و تقویت توان بینایی و یا با اهداف زیبایی مورد استفاده قرار می گیرند. لنزها برای نخستین بار در سال ۱۹۴۹ به وسیله یک پزشک آلمانی به نام دکتر بایگان فیک تولید شدند و در کمتر از ۱۰ سال به جذابیت و کاربرد جهانی گستردۀ رسیدند.

انواع لنز چشم 

لنزهای چشمی بر اساس نوع و هدفی که استفاده می شوند، به دو نوع لنزهای طبی و غیرطبی تقسیم می شوند. البته لنزهای طبی نیز به سه دسته دیگر تقسیم می شود که عبارتند از:

• لنزهای طبی نرم (برای نزدیک بینی و دوربینی)
• لنزهای طبی سخت (برای آستیگمات های بالا و قوز قرنیه)
• لنزهای توریک (مشتمل بر لنزهای نرم توریک و سخت توریک که برای آستیگمات مورد استفاده قرار می گیرند)

معمولاً لنزهای طبی چون به طور مستقیم با قرنیه چشم در ارتباط هستند، به لنزهای تماسی نیز شناخته می شوند.

مزیت‌های استفاده از لنز چشمی

• استفاده از آنها خیلی ساده است
• برخلاف عینک دچار بخار گرفتگی نمی شوند و دید فرد همیشه یکسان باقی می‌ماند
• برخلاف عینک ها قابل شناسایی نیستند و دیده نمی شوند. لذا اعتماد به نفس بیشتری به فرد می‌دهند
• در برخی از افراد، نقش لنزها در بهبود عملکرد چشم در مقایسه با عینک ها خیلی بهتر است
• لنز بهترین گزینه برای ورزشکارانی است که در هنگام ورزش نمی‌توانند از عینک استفاده کنند
• فردی که از لنز استفاده می‌کند بر خلاف فرد عینکی، برای دیدن پیرامون خود نیازی به چرخاندن سر ندارد و همانند چشم طبیعی خود می تواند ببیند
• برخلاف عینک، لنز باعث خستگی اعضای صورت مثل بینی یا گوش نمی‌شود
• آستیگماتیسم‌های بی قاعده (نامنظم) با استفاده از لنز بهتر درمان می‌شوند

معایب استفاده از لنز چشم

• احتمال بروز عفونت‌های چشمی در صورت استفاده طولانی مدت از لنز و عدم رعایت بهداشت
• نیاز به مراقبت و نگهداری خیلی بیشتر از عینک
• دارای محدودیت استفاده در شرایط اقلیمی مختلف
• دارای محدودیت استفاده برای افراد مبتلا به دیابت و پرکاری تیروئید
• دارای ممنوعیت استفاده برای افراد مبتلا به بیماری‌های چشمی از قبیل بلفاریت

لنزهای روزانه

لنزهای روزانه به لنزهایی گفته می‌شود که فقط برای استفاده در ساعات روز طراحی و ساخته شده‌اند و در زمان خوابیدن باید حتماً از چشم خارج شوند. معمولاً لنزهای روزانه را نباید بیش از ۱۸ ساعت در داخل چشم نگه داشت.

لنزهای سالانه یا طولانی مدت

همان طور که از نام این لنزها نیز پیداست، از این نوع لنزها برای مصارف طولانی مدت استفاده می شوند و در زمان خواب نیز می‌توان از آنها استفاده کرد. صرف امکان استفاده طولانی مدت از لنزهای سالانه عملاً باعث می شود که بسیاری از افراد در رعایت نکات بهداشتی و ضد عفونی کردن آنها کوتاهی کنند. به همین دلیل این قبیل لنزها در معرض ابتلا به عفونت‌های چشمی شدید قرار دارند. لذا توصیه می‌شود که حتی اگر از لنزهای طولانی مدت هم استفاده می‌کنید، آنها را هر هفته یک بار کاملاً تمیز و ضدعفونی نمایید.

لنزهای فصلی

این نوع لنزها به این دلیل نام لنزهای فصلی را دارند که عمر آنها بیشتر از ۹۰ روز نیست و پس از ۳ ماه باید دور انداخته شوند. لنزهای فصلی هم مثل لنزهای سالانه محدودیتی برای استفاده در زمان خواب ندارند. اما نکات بهداشتی مربوط به لنزهای طولانی مدت از جمله ضد عفونی‌کردن هفتگی آنها همچنان به قوت خود باقی است.

 لنزهای یک بار مصرف

لنزهای یک بار مصرف به لنزهایی گفته می شود که قابلیت استفاده دوباره از آنها وجود ندارد و پس از خارج شدن از چشم حتماً باید دور انداخته شوند. لنزهای یک بار مصرف نیز مثل لنزهای روزانه نباید در هنگام خواب استفاده شوند و حتماً باید پیش از خواب از چشم خارج شوند.

ادامه مطلب: https://shivacover.com/انواع-لنزهای-چشم/

افتادگی پلک (پتوز) چیست؟

افتادگی پلک یا پتوز زمانی اتفاق می‌افتد که پلک بالایی بر روی چشم قرار می‌گیرد. ممکن است پلک کمی آویزان شود یا به حدی برسد که مردمک چشم را هم بپوشاند. افتادگی پلک می‌تواند به بینایی طبیعی فرد آسیب وارد کند و آن را محدود سازد. افتادگی پلک محدودیت سنی ندارد و می‌تواند برای بزرگسالان و کودکان اتفاق بیافتد.

بیشتر بخوانید: انواع بیماری های چشمی

آیا افتادگی پلک همان پف پلک است؟

پف پلک ناشی از چربی پشت پلک است؛ اما افتادگی یا پتوز ناشی از سایر عواملی است که در زیر به تک تک آنها اشاره خواهیم کرد:

علل بروز افتادگی پلک

افتادگی پلک می‌تواند به دلایل متعددی اتفاق بیافتد. رایج‌ترین دلیل افتادگی پلک، عوامل عصبی هستند. اما به موازات علل گوناگون بروز افتادگی پلک، روش‌های درمانی افتادگی پلک نیز از تنوع زیادی برخوردارند. مهم‌ترین دلایل بروز افتادگی پلک، به این ترتیب هستند:

کهنسالی

یکی از رایج‌ترین علل افتادگی پلک چشم، بالا رفتن سن است. چون با بالا رفتن سن، چروکیدگی پوست هم افزایش پیدا می‌کند و به دلیل گرانش، می‌تواند به پایین گرایش پیدا کند. افتادگی پلک در دوره پیری باعث زشتی و نازیبایی چهره نمی‌شود؛ ولی مشکل اصلی زمانی است که این افتادگی به حدی برسد که برای بینایی فرد مشکل آفرین باشد. در این مرحله، افتادگی پلک به درمان و عمل جراحی می‌انجامد.

جراحی چشم

جراحی چشم می‌تواند باعث ایجاد افتادگی پلک شود. بنابراین پتوز می‌تواند یکی از عوارض  برجستۀ حاصل از جراحی چشم باشد. معمولاً افتادگی پلک می‌تواند پس از انجام عمل آب مروارید، قرنیه، گلولکوم، لیزیک و غیره اتفاق بیافتد و علت اصلی آن، جدا شدن عضلۀ لواتوور چشم (Levator) است.

سکته یا تومور مغزی

سکته می‌تواند موجب اختلال در عملکرد برخی از اندام های بدن، از جمله پلک چشم شود. تومور مغزی و سرطان نیز چون بر سیستم عصبی بدن تأثیر می‌گذارند، می‌توانند موجب بروز بیماری پتوز شوند.

آسیب دیدن چشم

آسیب‌های ناشی از تصادف‌های شدید می‌توانند باعث افتادگی پلک شوند. در واقع این آسیب‌ها می‌توانند بر عصب‌های پلک اثر گذاشته و آنها را به صورت موقت و یا دائمی فلج کنند.

دیستروفی عضلانی

هر چند ژن معیوب  عامل OPMD (Oculo pharyngeal Muscular Dystrophy) از بدو تولد فعال است، اما معمولاً علائم آن تا سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی ظاهر نمی‌شوند. OPMD خود را از طریق تضعیف تدریجی برخی از عضلات پیرامون چشم و گلو نشان می‌دهد. البته میزان پیشرفت و علائم ناخواستۀ OPMD از خانواده‌ای به خانواده دیگر متفاوت است.

میاستنی گراویس

میاستنی گراویس یک عارضۀ خود ایمنی بدن است که می‌تواند بر روی اعصاب ماهیچه‌ها تأثیر بگذارد. در این وضعیت، افتادگی پلک در طول روز دچار نوسان است و حتی ممکن است فرد در ساعاتی از روز دچار بینایی دوچندان شود. این بیماری درمان مشخصی ندارد و می‌تواند روی قسمت‌های دیگر بدن نیز تأثیر بگذارد.

زمینه های ژنتیکی

زمینۀ ژنتیکی هم می‌تواند باعث افتادگی پلک شود. حتی اگر نوزاد با افتادگی پلک به دنیا بیاید، یا در سنین خیلی پایین به آن مبتلا شود، می‌توان با عمل جراحی ساده آن را ترمیم کرد. زیرا اگر افتادگی ‌پلک ریشه ژنتیکی داشته باشد و به موقع درمان نشود، می‌تواند به تنبلی چشم یا تاری دید در کودک منجر شود.

علائم افتادگی پلک

تشخیص صحیح و علت دقیق افتادگی پلک به وسیله چشم‌پزشک مشخص می‌شود. اما به طور کلی افتادگی ‌پلک دارای نشانه‌هایی است که به محض مشاهدۀ هر یک از آنها باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه شود. مهم‌ترین این علائم عبارتند از:

• ناهماهنگی پلک های بالا
• تومور و مشکلات چشمی به ویژه در بین کودکان
• تار شدن دید به ویژه دریکی از چشم‌ها
• لوچ شدن چشم‌ها به ویژه در بین کودکان
• بالا بردن سرعت به عقب و شانه به بالا در کودکان

بیشتر بخوانید: قرنیه چشم

روش‌های تشخیص پتوز

بهترین روش تشخیص افتادگی پلک، مراجعه به چشم پزشک ماهر است. پزشک با اندازه‌گیری چشم و پلک بیمار در حالت باز، می‌تواند اندازۀ افتادگی پلک را با دقت مشخص کند.

روش‌های درمانی افتادگی پلک

روش‌های درمان افتادگی پلک به دو دسته تقسیم می‌شوند که عبارتند از:

• درمان افتادگی پلک به وسیله عمل جراحی
• درمان افتادگی پلک به وسیله فرایندهای غیر عمل جراحی

عمل جراحی

معمولاً پتوز مادرزادی با گذشت زمان تغییر چندانی نمی‌کند. بنابراین هر چه عمل جراحی سریع‌تر و زودتر انجام شود، می‌تواند نتیجه بهتری به همراه داشته باشد. حتی این عمل جراحی می‌تواند از بروز سایر بیماری‌های چشمی کودک یا بیماری‌های گردن نیز جلوگیری به عمل آورد.

البته اگر پزشک تشخیص دهد که شدت پتوز چندان بالا نیست و آسیبی به بینایی فرد وارد نخواهد کرد، روش‌های دیگری را جایگزین عمل جراحی پتوز خواهد نمود.

درمان افتادگی پلک بدون عمل جراحی

در صورتی که پزشک دلیلی بر لزوم انجام عمل جراحی پتوز چشم نبیند، به بیمار توصیه می‌کند که از روش‌هایی مثل ورزش، ماساژ درمانی، استفاده از داروهای مناسب و غیره برای درمان افتادگی پلک استفاده کند.

روش‌های طبیعی درمان افتادگی پلک

اگر لزومی به انجام عمل جراحی پتوز چشم نباشد، لذا فرد می‌تواند با انجام ورزش‌های خاص یا یک سری حرکات ویژه به صورت موقت افتادگی را از بین ببرد. البته اگر هدف از رفع افتادگی پلک، زیباتر شدن چهره باشد، بهترین روش همان عمل جراحی می‌باشد. یک سری درمان‌های خانگی برای رفع افتادگی پلک نیز وجود دارند که از جمله آنها می‌توان به درمان افتادگی پلک به وسیله زنجبیل و سایر مواد طبیعی اشاره کرد.
ادامه مطلب: https://shivacover.com/افتادگی-پلک/

علت آستیگمات  شدن چشم

دلیل آستیگمات بودن چشم به طور کامل مشخص نیست. بعضی از افراد به صورت مادرزادی چشمان آستیگمات دارند؛ و گاهی اوقات فرد ممکن است پس از جراحی، بیماری یا صدمه دیدن چشم دچار آستیگمات شود. البته این که گفته می‌شود مطالعه در نور کم یا تماشای تلویزیون از فاصلۀ نزدیک می‌تواند موجب بروز آستیگمات شود، هنوز به درستی اثبات علمی نشده است.

بیشتر بخوانید: قرنیه چشم

علائم بروز آستیگمات 

از جمله علائم ابتلا به آستیگمات می‌توان به تاری دید اشاره کرد که به خستگی و فشار وارد به چشم ارتباطی ندارد؛ و مهم‌ترین مشخصۀ ابتلای فرد به آستیگمات می‌باشد. بنابراین اگر اشیا و مناظر را به خوبی نمی‌بینید، و یا تار می‌بینید، باید به پزشک مراجعه کنید.

گذشته از تاری دید، دوبینی هم می‌تواند یکی دیگر از نشانه‌های ابتلا به آستیگمات باشد. افرادی که شمارۀ چشم بالایی ندارند، متوجه تاری و دوبینی خود نمی‌شوند. اما اگر شماره چشم آنها بالا برود، مناظر را با اختلال خواهند دید.

البته به این نکتۀ بسیار مهم اشاره کنیم که کودکانی که مبتلا به آستیگمات هستند، دقیقاً نمی‌دانند دچار دید مخدوش شده‌اند؛ بلکه همه چیز را تار می‌بینند و فکر می‌کنند که مشکلی برای چشمان آنها پیش نیامده است. به همین دلیل باید به طور مداوم تحت معاینه چشم قرار بگیرند تا در صورت بروز مشکلاتی مثل آستیگمات بتوان به موقع درمان آنها را آغاز کرد.

از جمله نشانه‌های دیگر آستیگمات چشم می‌توان به این موارد اشاره کرد:

1. تار دیدن نوشته‌های ریز و دشوار بودن خواندن آنها
2. دشواری در دیدن اجسام دور و نزدیک (به طوری که فقط با جمع کردن چشم‌ها می‌توان آنها را مشاهده کرد)
3. دوبینی
4. سردردهای موردی؛ به ویژه همراه با درد چشم
5. ناتوانی چشم برای تمرکز بر روی حروف ریز
6. فشار در کرۀ چشم

البته در کودکان مبتلا به مشکلات آستیگمات، می‌توان به علائم دیگری مثل خستگی چشم، فشار آمدن به چشم، سردرد، دشواری در خواندن نوشته‌های ریز و دشواری در تشخیص درست خطوط راست اشاره کرد.

بنابراین اگر اشیا و منازل پیرامون را از هر فاصله نمی‌توانید به خوبی تشخیص دهید، حتماً به چشم پزشک مراجعه کنید.

چگونگی تشخیص آستیگمات چشم

تشخیص آستیگمات چشم موضوعی نیست که خود فرد بتواند متوجه آن شود. بلکه این کار تنها به وسیلۀ پزشک و از طریق معاینه‌های پیشرفتۀ دستگاهی انجام می‌شود. پزشک با معاینه‌های ویژه‌ای درمی‌یابد که چشم دچار دوربینی، نزدیک بینی یا آستیگماتیسم شده است. معمولاً آستیگمات چشم به کندی و به تدریج اتفاق می‌افتد؛ و به همین دلیل اگر در کیفیت دید خود تغییراتی احساس می‌کنید باید به چشم پزشک مراجعه کنید.

بینایی سنجی

در روش بینایی سنجی، بیمار از فاصله حدود ۶ متری باید حروف را بخواند و آنها را تشخیص دهد. چشم سالم می‌تواند حروف تابلو را از این فاصله تشخیص دهد و اصطلاحاً به چشم این فرد، چشم سالم گفته می‌شود؛ یعنی چشم 20/20. اما هر چه این توانایی تشخیص حروف تابلو کاهش پیدا کند، فرد باید به جای ۶ متر، در فواصل کوتاه‌تری حروف را تشخیص دهد.

دستگاه تعیین شماره چشم

چشم پزشکان دستگاهی به نام فوروپتر (Phoropter) دارند. با این دستگاه پزشک اقدام به جابجا کردن عدسی‌های مختلف می‌کند و از بیمار می‌خواهد که به او اعلام کند با کدام عدسی می‌تواند راحت‌تر ببیند. بدین ترتیب شماره چشم وی مشخص می‌شود.

برخی از پزشکان از یک وسیلۀ دسته دار به نام رتینسکوپ یا شبکیه بین استفاده می‌کنند که می تواند داخل چشم فرد را نگاه کند.

روش کراتومتری

با استفاده از دستگاه کراتومتر، امکان  بررسی وضعیت  بینایی فرد وجود دارد. کراتومتر میزان خمیدگی مرکز قرنیه را اندازه‌گیری می‌کند. سپس بر اساس این که انحنای چشم فرد چقدر است، به طور کامل به پزشک کمک می‌کند تا شکل قرنیۀ بیمار و میزان تمرکز خود در دید او را بررسی کند. پزشک معمولاً برای تجویز لنز طبی مناسب یا معاینه چشم‌ها، پس از انجام عمل جراحی نیز به کراتومتر متوسل می‌شود.
ادامه مطلب: https://shivacover.com/آستیگمات-چشم/

بهترین عینک آفتابی برای رانندگی

شاخص مورد نظر: تراکم رنگ عدسی

گذشته از انتخاب رنگ مناسب برای عدسی عینک آفتابی، میزان تراکم و رنگ آن نیز اهمیت دارد؛ که این تراکم می‌تواند از صفر (یعنی شاخص وضوح کامل) تا ۴ (یعنی شاخص خیلی تیره) در نوسان باشد که میزان نوری که باید وارد چشم شود را نشان می‌دهد. برای این که انتخاب درستی داشته باشید، لابد متوجه شده اید که عینک‌هایی با عدسی کلاس 4 نباید برای رانندگی مورد استفاده قرار گیرند. این در حالی‌ست که عدسی‌های کلاس صفر برای رانندگی کاملاً مناسب هستند. از سوی دیگر رانندگی با عینکی که تراکمِ رنگ عدسی آن مناسب نباشد، می‌تواند تمرکز راننده را مختل کند و حتی موجب خواب‌آلودگی و افزایش ریسک تصادف شود.

چرا عدسی‌های فتوکرومیک برای رانندگی مناسب نیستند؟

بسیاری از رانندگان ترجیح می‌دهند در روزهای گرم تابستان که شدت نور خورشید زیاد است، از لنزهای حساس به نور یا از عدسی‌های فتوکرومیک استفاده کنند. ما در اینجا می خواهیم به شما ثابت کنیم که عینک های فتوکرومیک برای رانندگی مناسب نیستند. عدسی فتوکرومیک بر اساس شدت نور خورشید عمل می‌کند و به صورت خودکار تراکم رنگ خود را کم یا زیاد می‌کند. این عدسی‌ها به این دلیل در زمان رانندگی مناسب نیستند که گاهی اوقات در تغییر تراکم رنگ عدسی با تأخیر مواجه می‌شوند و همین تأخیر باعث می‌شود که بر روی دید راننده و اشراف وی بر روی جاده تأثیر منفی بگذارد و ریسک تصادف بر اثر دید ناکافی را بالا برد. البته شایان گفتن است که برخی از عدسی‌های فتوکرومیک ویژه رانندگی نیز طراحی شده‌اند که در فضای داخلی و سرپوشیده کاملاً شفاف نخواهند بود.

عدسی‌های تدریجی مناسب برای رانندگی

بخشی از عدسی‌ها به صورت تدریجی عمل می‌کنند؛ یعنی تراکم رنگ بالا بیشتر از تراکم رنگ پایین عدسی است. این عدسی‌ها بهترین گزینه برای استفاده در زمان رانندگی هستند. زیرا از بالا با تراکم شدیدی که دارند، از ورود آفتاب به چشم جلوگیری به عمل می‌آورند. در قسمت پایین نیز با رنگ کم ولی رقیق و واضحی از جاده و داشبورد را برای راننده مهیا می‌سازد. توجه کنید که این عینک‌ها برای زمانی که خورشید بالای سر باشد، مناسب هستند و زمانی که خورشید پایین یا در وسط آسمان است، همین عدسی‌های تدریجی نیز کارایی خود را از دست می‌دهند. یعنی این عدسی‌ها برای رانندگی در زمان عصر مناسب نیستند.

عدسی‌های پلاریزه مناسب برای رانندگی

عدسی‌های پلاریزه‌ای که در عینک‌های آفتابی استفاده می‌شوند، یکی از بهترین گزینه‌ها برای رانندگی هستند. چرا که از بازتابش شدید نور جلوگیری می‌کنند. این کار موجب می‌شود که راننده بدون اختلال و مزاحمتِ نوری به رانندگی خود ادامه دهد. از این گذشته از خستگی چشم و ورود تابش‎های مضر فرابنفش خورشید به آن جلوگیری می‌کند. در نتیجه، کنتراست و وضوح تصویر افزایش خواهد یافت.

پوشش‌های روی عدسی عینک آفتابی

در زمان انتخاب عینک آفتابی مناسب برای رانندگی، به پوشش روی عدسی آن نیز توجه داشته باشید. مثلاً پوشش‌های ضد بازتابش کمک می‌کنند که نور بیشتری از عدسی منتقل شود و در نتیجه وضوح بیشتری به کاربر می‌دهد. از جمله دیگر مزیت‌های این پوشش می‌توان به این مورد اشاره کرد که چربی‌ها را به کار می‌گیرد و بدین ترتیب عینک آفتابی همواره تمیز باقی می ماند. پوشش سطح  عدسی‌های عینک آفتابی از دیگر مواردی است که باید به آن توجه کنید. هر خراش روی لنز، بابت انعکاس نور یا کثیفی آن می‌شود و در پایان منجر به ضعف بینایی راننده می‌گردد. بهتر است خرید عینک آفتابی اورجینال را به شدت جدی بگیرید.
ادامه مطلب: https://shivacover.com/the-most-suitable-sunglasses-for-driving/

عدسی عینک: انواع، ویژگی ها، جایگزینی

مواد عدسی عینک قدرت اصلاح عینک شما را تغییر نمی دهد. در عوض، انواع عدسی عینک مزایای زیبایی و سبک زندگی متفاوتی را برای استفاده کننده ارائه می دهد.

به عنوان مثال، برخی از آنها در برابر تابش خیره کننده صفحه کامپیوتر محافظت می کنند. برخی دیگر لنزهایی را نازک می کنند که در غیر این صورت ضخیم هستند و از یک قاب خارج می شوند.

این مقاله به بررسی گزینه های مختلف مواد لنز برای عینک می پردازد. شما می توانید از این اطلاعات برای تصمیم گیری در مورد نوع ماده عدسی عینک استفاده کنید.

انواع لنز عینک

اولین تصمیمی که باید هنگام انتخاب عدسی های عینک بگیرید، نوع ماده ای است که برای ساخت لنز استفاده می شود.

لنزهای شاخص Hi-Idex

لنزهای شاخص از یک ماده پلاستیکی مخصوص ساخته شده اند که نور را به روشی متفاوت از لنزهای پلاستیکی معمولی شکست می دهد.

در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا ممکن است این ماده عدسی عینک را انتخاب کنید:

لنزهای شاخص Hi-Inde می توانند دید را با مواد کمتری اصلاح کنند و لنز را بسیار نازک تر کنند. پلاستیک ها بر اساس اعداد درجه بندی می شوند - به عنوان مثال، 1.50 یا 1.67. هرچه این عدد بیشتر باشد، لنز نازک تر است.

از آنجایی که لنزها نازک‌تر هستند، لنزهای ایندکس سبک‌تر و راحت‌تر هستند. اگر نسخه بالایی دارید، می توان عینک هایی با لنز با شاخص بالا ساخت تا از نظر زیبایی جذاب تر و جذاب تر باشند.

این نوع لنز عینک دارای نکات منفی نیز می باشد که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:

مواد لنزهای شاخص بالا نسبت به لنزهای پلاستیکی استاندارد قیمت بیشتری دارند.

لنزهای پلی کربنات

لنزهای پلی کربنات از نوعی پلاستیک ساخته شده اند که نسبت به لنزهای پلاستیکی استاندارد در برابر ضربه مقاوم تر است.

در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا ممکن است این ماده عدسی عینک را انتخاب کنید:

لنزهای پلی کربنات نیز از نظر وزن بسیار نازک تر و سبک تر هستند. آنها پلاستیک با شاخص بالا در نظر گرفته می شوند.

لنزهای پلی کربنات همچنین دارای محافظت داخلی در برابر اشعه ماوراء بنفش هستند. به دلیل این خواص، این ماده لنز انتخابی برای لنزهای کودکان، لنزهای ورزشی و لنزهای ایمنی است.

این نوع لنز عینک دارای نکات منفی نیز می باشد که ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:

اگر قدرت‌های بالاتر یا آستیگماتیسم بالایی دارید، ممکن است کیفیت دید ضعیف‌تر، اعوجاج یا گاهی اوقات یک اثر هاله یا حلقه رنگ در دید محیطی خود با لنزهای پلی کربنات داشته باشید. این می تواند اتفاق بیفتد زیرا دارای ارزش abbe پایینی است

لنزهای Trivex

Trivex یک ماده نسبتا جدید است که شبیه به لنزهای پلی کربنات است اما با کیفیت اپتیک بالاتر. این بدان معنی است که دید واضح تری را ارائه می دهد

ممکن است این نوع از مواد عدسی عینک را انتخاب کنید زیرا:

Trivex از نظر وزن سبک تر از پلاستیک استاندارد است اما به نازکی پلی کربنات نیست.

Trivex یک ماده سفت تر است و آن را برای قاب های بدون لبه یا مته انتخاب بهتری می کند و به اندازه پلی کربنات در برابر ضربه مقاوم است.

لنزهای آسفریک

طراحی لنز غیر کروی چندین مزیت به لنزهای عینک می دهد.

ممکن است این نوع لنز عینک را ترجیح دهید زیرا:

عدسی‌های غیر کروی دارای انحناهای محیطی صاف‌تری نسبت به لنزهای کروی معمولی هستند. این امر میزان برآمدگی عدسی از چارچوب عینک را کاهش می‌دهد و بزرگ‌نمایی چشم‌ها را کاهش می‌دهد که ظاهر زیبایی را بهبود می‌بخشد.

منحنی‌های محیطی صاف‌تر نیز اعوجاج‌هایی را که هنگام نگاه کردن به مرکز لنز رخ می‌دهد کاهش می‌دهد و دید را واضح‌تر می‌کند.

لنزهای آسفریک نیز از نظر وزن بسیار سبک تر از لنزهای کروی استاندارد هستند.

ویژگی های لنز عینک

هنگامی که مواد لنز عینک را انتخاب می کنید، برخی از ویژگی ها یا پیشرفت هایی نیز وجود دارد که ممکن است بخواهید آنها را در نظر بگیرید.

پوشش های ضد انعکاس

یک پوشش ضد انعکاس بر روی عدسی های عینک اعمال می شود تا میزان بازتاب داخلی و خارجی روی یک عدسی را کاهش دهد. این پوشش میزان نور عبوری از لنز را افزایش می دهد که کیفیت بینایی را بهبود می بخشد.

ممکن است این ماده عدسی عینک را انتخاب کنید زیرا:

پوشش ضد انعکاس نور و هاله های ناخواسته در شب را کاهش می دهد. همچنین باعث می شود لنزها تا حدودی نامرئی و بسیار نازک به نظر برسند.

پوشش ضد انعکاس به ویژه برای افرادی که دارای نسخه های بالا هستند، افرادی که در شب کاهش دید دارند و افرادی که در مشاغلی که زیبایی ظاهری در آنها اهمیت دارد، مفید است.

پوشش های مقاوم در برابر خش

در فرآیند تولید، پوشش‌های مقاوم در برابر خش روی جلو و پشت لنزها اعمال می‌شود.

در اینجا مزایای بالقوه انتخاب این ماده عدسی عینک وجود دارد:

در حالی که هیچ عدسی ضد خش نیست، این پوشش ویژه باعث می شود لنزها هنگام افتادن یا مالش روی سطح سخت خراش را سخت تر کنند.

یک نکته کلیدی در مورد این نوع لنز عینک وجود دارد که باید بدانید:

بیشتر لنزها با پوشش ضد خش ساخته می شوند. با این حال، اصطلاح پوشش مقاوم در برابر خراش نشان دهنده یک نوع "ضمانت خراش" است. در حالی که این ضمانت‌ها در برابر خراشیدگی تضمین می‌کنند، با اطمینان از اینکه لنزها در صورت بروز خراش دوباره ساخته می‌شوند، باید ضمانت‌نامه عینکی را که انتخاب می‌کنید مشخص کنید.

حفاظت در برابر اشعه ماوراء بنفش

درمان اشعه ماوراء بنفش برای محافظت در برابر اشعه های مضر UV خورشید که می تواند پیشرفت آب مروارید و دژنراسیون ماکولا را تسریع کند، روی لنزها اعمال می شود.

مزیت اصلی این نوع عدسی عینک این است که از چشمان شما در برابر اثرات مخرب نور خورشید محافظت می کند. درمان اشعه ماوراء بنفش به راحتی روی لنز قرار می گیرد و اغلب با خرید عینک همراه است.

لنزهای پلاریزه

معمولا از لنزهای پلاریزه برای ساخت عینک آفتابی استفاده می شود. آنها معمولاً در رنگ خاکستری یا قهوه ای موجود هستند اما بسیاری از رنگ های دیگر در دسترس هستند.

در اینجا چند مورد از مزایای استفاده از این نوع عدسی عینک آورده شده است:

لنزهای پلاریزه عمودی با مسدود کردن نور منعکس شده پلاریزه افقی، تابش نور و بازتاب را کاهش می دهند.

لنزهای پلاریزه می توانند برای افرادی که در خارج از منزل کار می کنند بسیار مفید باشند. به عنوان مثال، این نوع لنز اغلب توسط ماهیگیرانی استفاده می شود که در نور روشنی که از آب منعکس می شود کار می کنند. لنزها می توانند به آنها کمک کنند تا عمق آب را ببینند.

لنزهای فتوکروماتیک

لنزهای فتوکروماتیک دارای پوشش شیمیایی خاصی هستند که باعث می‌شود در زیر نور خورشید به رنگ تیره تغییر کنند و در داخل خانه شفاف شوند.

مزایای استفاده از این نوع عدسی عینک عبارتند از:

لنزهای فتوکروماتیک برای افرادی که مایل به حمل یک جفت عینک آفتابی طبی جداگانه نیستند عالی هستند.

همچنین قبل از انتخاب این نوع لنز باید به نکاتی توجه کرد:

لنزهای فتوکروماتیک در پشت شیشه جلوی اتومبیل تغییر نمی کنند - شیشه جلو از رسیدن بیشتر نور UV به لنز جلوگیری می کند. با این حال، برخی از لنزهای جدید در بازار وجود دارند که ادعا می کنند در داخل خودرو کمی تغییر خواهند کرد. از بینایی‌شناس یا اپتومتریست خود در مورد این گزینه‌ها بپرسید و نمونه‌ای را امتحان کنید، زیرا ممکن است به اندازه کافی برای شما تاریک نشود.

لنزهای پلاریزه

معمولا از لنزهای پلاریزه برای ساخت عینک آفتابی استفاده می شود. آنها معمولاً در رنگ خاکستری یا قهوه ای موجود هستند اما بسیاری از رنگ های دیگر در دسترس هستند.

در اینجا چند مورد از مزایای استفاده از این نوع عدسی عینک آورده شده است:

لنزهای پلاریزه عمودی با مسدود کردن نور منعکس شده پلاریزه افقی، تابش نور و بازتاب را کاهش می دهند.

لنزهای پلاریزه می توانند برای افرادی که در خارج از منزل کار می کنند بسیار مفید باشند. به عنوان مثال، این نوع لنز اغلب توسط ماهیگیرانی استفاده می شود که در نور روشنی که از آب منعکس می شود کار می کنند. لنزها می توانند به آنها کمک کنند تا عمق آب را ببینند.

لنزهای فتوکروماتیک

لنزهای فتوکروماتیک دارای پوشش شیمیایی خاصی هستند که باعث می‌شود در زیر نور خورشید به رنگ تیره تغییر کنند و در داخل خانه شفاف شوند.

مزایای استفاده از این نوع عدسی عینک عبارتند از:

لنزهای فتوکروماتیک برای افرادی که مایل به حمل یک جفت عینک آفتابی طبی جداگانه نیستند عالی هستند.

همچنین قبل از انتخاب این نوع لنز باید به نکاتی توجه کرد:

لنزهای فتوکروماتیک در پشت شیشه جلوی اتومبیل تغییر نمی کنند - شیشه جلو از رسیدن بیشتر نور UV به لنز جلوگیری می کند. با این حال، برخی از لنزهای جدید در بازار وجود دارند که ادعا می کنند در داخل خودرو کمی تغییر خواهند کرد. از بینایی‌شناس یا اپتومتریست خود در مورد این گزینه‌ها بپرسید و نمونه‌ای را امتحان کنید، زیرا ممکن است به اندازه کافی برای شما تاریک نشود.

ترجمه این مقاله متعلق به تیم شیوا کاور میباشد.

منبع: https://www.verywellhealth.com/types-of-eyeglasses-lenses-3421908

پتوز: افتادگی پلک علل و درمان

اگر چشمان شما افتاده است، می تواند نشانه پتوز یا افتادگی پلک باشد. این می تواند ناشی از آسیب عصبی، شرایط پزشکی زمینه ای، یا عوامل جدی تر مانند سکته مغزی یا اختلالات عصبی باشد.

پتوز چیست؟

افتادگی پلک پاتولوژیک که پتوز نیز نامیده می شود، ممکن است به دلیل ضربه، سن یا اختلالات پزشکی مختلف رخ دهد.

این وضعیت زمانی که یک چشم را درگیر می کند پتوز یک طرفه و هنگامی که هر دو چشم را درگیر می کند پتوز دو طرفه نامیده می شود.

ممکن است بیاید و برود یا دائمی باشد. این می تواند در بدو تولد وجود داشته باشد، جایی که به عنوان پتوز مادرزادی شناخته می شود، یا می توانید بعداً در زندگی به آن مبتلا شوید، که به عنوان پتوز اکتسابی شناخته می شود.

بسته به شدت عارضه، افتادگی پلک بالایی بسته به میزان انسداد مردمک می‌تواند دید را مسدود کرده یا تا حد زیادی کاهش دهد.

در بیشتر موارد، این وضعیت به طور طبیعی یا از طریق مداخله پزشکی برطرف می شود.

چه کسانی دچار افتادگی پلک می شوند؟

علل مختلفی برای افتادگی پلک وجود دارد که از علل طبیعی تا شرایط جدی‌تر را شامل می‌شود. پزشک شما می تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه چیزی باعث این مشکل شده است.

هر کسی ممکن است دچار افتادگی پلک شود، و تفاوت قابل توجهی در شیوع بین زن و مرد یا بین قومیت ها وجود ندارد.

با این حال، به دلیل روند طبیعی پیری، بیشتر در افراد مسن شایع است. عضله بالابرنده مسئول بالا بردن پلک است. با افزایش سن، آن عضله می تواند کشیده شود و در نتیجه باعث افتادن پلک شود.

البته به خاطر داشته باشید که افراد در هر سنی ممکن است تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرند. در واقع، گاهی اوقات نوزادان با آن به دنیا می آیند، اگرچه این اتفاق نادر است.

گاهی اوقات علت دقیق ناشناخته است، اما گاهی اوقات ممکن است به دلیل تروما باشد. همچنین می تواند عصبی باشد.

فرزندان

شایع ترین علت پتوز مادرزادی این است که عضله بالابرنده به درستی رشد نمی کند. کودکانی که پتوز دارند نیز ممکن است دچار آمبلیوپی شوند که معمولا به عنوان تنبلی چشم شناخته می شود. این اختلال همچنین می تواند دید آنها را به تاخیر بیاندازد یا محدود کند.

عوامل خطر افتادگی پلک چیست؟

برخی شرایط پزشکی نیز می توانند شما را در معرض خطر افتادگی پلک قرار دهند.

شرایط پزشکی

اگر پلک های شما افتاده است، می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد، به خصوص اگر این مشکل هر دو پلک را تحت تاثیر قرار دهد.

اگر فقط یکی از پلک های شما افتادگی داشته باشد، ممکن است در نتیجه آسیب عصبی یا گل مژه موقتی باشد. لیزیک معمولی یا جراحی آب مروارید گاهی اوقات مقصر ایجاد پتوز است که در نتیجه کشش عضله یا تاندون است.

شرایط جدی

در برخی موارد، افتادگی پلک به دلیل شرایط جدی تری مانند سکته مغزی، تومور مغزی یا سرطان اعصاب یا ماهیچه ها ایجاد می شود.

اختلالات عصبی که بر اعصاب یا ماهیچه های چشم تأثیر می گذارد - مانند میاستنی گراویس - نیز می تواند منجر به پتوز شود.

علائم افتادگی پلک چیست؟

علامت اصلی افتادگی پلک این است که یک یا هر دو پلک بالایی افتادگی دارند. در برخی موارد، این می تواند بینایی شما را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، بسیاری از مردم متوجه می شوند که افتادگی پلک به سختی قابل توجه است یا همیشه اتفاق نمی افتد.

همچنین ممکن است چشمان شما به شدت خشک یا آبریزش باشد و ممکن است متوجه شوید که صورتتان خسته یا خسته به نظر می رسد.

نواحی اصلی که تحت تأثیر قرار می گیرند، اطراف چشم ها هستند و ممکن است درد را تجربه کنید، که همچنین می تواند باعث خسته به نظر رسیدن شما شود.

برخی از افراد مبتلا به پتوز شدید ممکن است مجبور باشند سر خود را به سمت عقب خم کنند تا همیشه هنگام صحبت کردن، حتی زمانی که یک مکالمه عادی دارند، ببینند.

پزشک باید افتادگی مداوم پلک را بررسی کند تا مطمئن شود که هیچ بیماری زمینه ای وجود ندارد. این امر به ویژه در صورتی مهم است که متوجه شوید سردردهای میگرنی یا سایر مسائل از اولین باری که متوجه افتادگی شدید ظاهر شده اند.

افتادگی پلک چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما احتمالا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از شما در مورد سابقه پزشکی شما می پرسد. هنگامی که توضیح دادید که پلک‌هایتان چند وقت یک بار افتادگی می‌کنند و مدت زمانی که این اتفاق افتاده است، پزشک آزمایش‌هایی را برای یافتن علت انجام می‌دهد.

آنها ممکن است یک معاینه لامپ شکاف را انجام دهند تا پزشک شما بتواند با کمک نور با شدت بالا، چشم شما را از نزدیک ببیند. ممکن است چشمان شما برای این معاینه گشاد شده باشد، بنابراین ممکن است کمی ناراحتی چشمی را تجربه کنید.

یکی دیگر از معایناتی که می توان برای تشخیص مشکلاتی مانند افتادگی پلک استفاده کرد، تست تنسیلون است.

پزشک شما ممکن است دارویی به نام تنسیلون، که به طور کلی به عنوان ادروفونیوم شناخته می شود، به یکی از رگ های شما تزریق کند. ممکن است از شما خواسته شود که پاهای خود را ضربدری و باز کنید یا چند بار بایستید و بنشینید.

پزشک شما را تحت نظر خواهد گرفت تا ببیند آیا تنسیلون قدرت عضلانی شما را بهبود می بخشد یا خیر. این به آنها کمک می کند تا تشخیص دهند که آیا بیماری به نام میاستنی گراویس باعث افتادگی پلک می شود یا خیر.

ترجمه این مقاله متعلق به تیم شیوا کاور می باشد.

منبع: https://www.healthline.com/health/eyelid-drooping#diagnosis

تست حدت بینایی چیست؟

تعین نمره چشم یک معاینه چشم است که بررسی می‌کند جزئیات یک حرف یا نماد را از فاصله‌ای مشخص چقدر خوب می‌بینید

دقت بینایی به توانایی شما در تشخیص اشکال و جزئیات چیزهایی که می بینید اشاره دارد. این فقط یک عامل در دید کلی شماست. سایر موارد شامل دید رنگی، دید محیطی و درک عمق است

انواع مختلفی از تست های بینایی وجود دارد که اکثر آنها بسیار ساده هستند. بسته به نوع آزمون و محل انجام آن، آزمون می تواند توسط:

• یک اپتومتریست
• یک چشم پزشک
• یک بینایی شناس
• یک تکنسین
• یک پرستار

هیچ خطری با تست های بینایی مرتبط نیست و نیازی به آمادگی خاصی ندارید.

هدف از آزمون

اگر احساس می کنید مشکل بینایی دارید یا بینایی شما تغییر کرده است، ممکن است نیاز به معاینه چشم داشته باشید. تست حدت بینایی بخشی از یک معاینه جامع چشم است.

کودکان اغلب تست های بینایی را انجام می دهند. آزمایش زودهنگام و تشخیص مشکلات بینایی می تواند از بدتر شدن مسائل جلوگیری کند.

اپتومتریست ها، دفاتر گواهینامه رانندگی و بسیاری از سازمان های دیگر از این تست برای بررسی توانایی دید شما استفاده می کنند.

نحوه انجام تست بینایی

دو تست متداول اسنلن و E تصادفی هستند.

اسنلن

آزمون اسنلن از نموداری از حروف یا نمادها استفاده می کند. احتمالاً نمودار را در مطب پرستار مدرسه یا مطب چشم پزشک دیده اید. حروف در اندازه های مختلف و در ردیف و ستون مرتب شده اند. این نمودار که از فاصله 14 تا 20 فوتی مشاهده می شود، به تعیین اینکه چقدر می توانید حروف و اشکال را ببینید کمک می کند.

در طول آزمایش، در فاصله مشخصی از نمودار می‌نشینید یا می‌ایستید و یک چشم را می‌پوشانید. حروفی را که با چشمان خود می بینید با صدای بلند خواهید خواند. این فرآیند را با چشم دیگر خود تکرار خواهید کرد. به طور معمول، پزشک از شما می خواهد که حروف کوچکتر و کوچکتر را بخوانید تا زمانی که دیگر نتوانید حروف را به دقت تشخیص دهید.

تصادفی E

در تست تصادفی E، جهتی را که حرف "E" رو به رو است، مشخص می کنید. با نگاه کردن به حرف روی نمودار یا طرح، به سمتی که حرف رو به رو است اشاره می کنید: بالا، پایین، چپ یا راست.

این آزمایش‌ها زمانی که در کلینیک چشم انجام می‌شوند پیچیده‌تر از مطب پرستار هستند. در مطب چشم پزشک، نمودار ممکن است به عنوان یک انعکاس آینه نمایش داده شود یا نشان داده شود. شما به نمودار از طریق انواع لنزهای مختلف نگاه خواهید کرد. پزشک شما لنزها را تا زمانی که بتوانید نمودار را به وضوح ببینید، خاموش می کند. این به تعیین نسخه ایده آل عینک یا لنز تماسی شما کمک می کند، اگر به اصلاح بینایی نیاز دارید.

تبلیغات

درک نتایج آزمون شما

حدت بینایی به صورت کسری مانند 20/20 بیان می شود. داشتن دید 20/20 به این معنی است که حدت بینایی شما در فاصله 20 فوتی از یک جسم طبیعی است. برای مثال، اگر دید 20/40 دارید، به این معنی است که باید 20 فوت دورتر باشید تا جسمی را ببینید که مردم به طور معمول از فاصله 40 فوتی آن را ببینند.

اگر حدت بینایی شما 20/20 نیست، ممکن است به عینک اصلاحی، لنز تماسی یا جراحی نیاز داشته باشید. همچنین ممکن است یک بیماری چشمی مانند عفونت یا آسیب چشمی داشته باشید که نیاز به درمان دارد. شما و پزشکتان در مورد نتایج آزمایش و همچنین هر گونه درمان یا اصلاحی که ممکن است لازم باشد بحث خواهید کرد.

ترجمه این مقاله تماما متعلق به تیم شیوا کاور است.

منبع: https://www.healthline.com/health/visual-acuity-test#testing

آزمایش ها و روش هایی که ممکن است برای تعیین علت خشکی چشم شما مورد استفاده قرار گیرند عبارتند از:

یک معاینه جامع چشم یک معاینه چشم که شامل یک تاریخچه کامل از سلامت کلی شما و سلامت چشم شما می شود می تواند به متخصص مراقبت از چشم شما کمک کند تا علت خشکی چشم شما را تشخیص دهد.

تستی برای اندازه گیری حجم اشک های شما. متخصص مراقبت از چشم شما ممکن است تولید اشک شما را با استفاده از تست اشک Schirmer اندازه گیری کند. در این آزمایش، نوارهای کاغذ لکه دار زیر پلک پایین شما قرار می گیرد. پس از پنج دقیقه متخصص مراقبت از چشم شما مقدار نوار خیس شده توسط اشک شما را اندازه می گیرد.

گزینه دیگر برای اندازه گیری حجم پارگی، تست نخ قرمز فنل است. در این آزمایش، یک نخ پر از رنگ حساس به pH (اشک، رنگ رنگ را تغییر می‌دهد) روی پلک پایین قرار می‌گیرد، به مدت 15 ثانیه با اشک خیس می‌شود و سپس حجم اشک اندازه‌گیری می‌شود.

آزمایشی برای تعیین کیفیت اشک شما. تست های دیگر از رنگ های مخصوص در قطره های چشمی برای تعیین وضعیت سطح چشم شما استفاده می کنند. متخصص مراقبت از چشم شما به دنبال الگوهای رنگ آمیزی روی قرنیه می گردد و مدت زمانی که طول می کشد تا اشک شما تبخیر شود را اندازه گیری می کند.

تست اسمولاریته اشک. این نوع آزمایش ترکیب ذرات و آب موجود در اشک شما را اندازه گیری می کند. با بیماری خشکی چشم، آب کمتری در چشم شما وجود خواهد داشت.

نمونه های اشک برای جستجوی نشانگرهای بیماری خشکی چشم، از جمله افزایش ماتریکس متالوپروتئیناز 9 یا کاهش لاکتوفرین

رفتار

شاخه های سوراخ دار

پلاگین Punctal باز کردن پنجره بازشو

برای اکثر افرادی که علائم خشکی چشم گاه به گاه یا خفیف دارند، استفاده منظم از قطره های چشمی بدون نسخه که اشک مصنوعی نیز نامیده می شود، کافی است. اگر علائم شما مداوم و جدی تر باشد، گزینه های دیگری دارید. کاری که انجام می دهید بستگی به این دارد که چه چیزی باعث خشکی چشم شما شده است.

برخی از درمان ها بر معکوس کردن یا مدیریت یک بیماری یا عاملی که باعث خشکی چشم شما می شود تمرکز می کنند. سایر درمان‌ها می‌توانند کیفیت اشک شما را بهبود بخشند یا مانع از تخلیه سریع اشک از چشمان شما شوند.

درمان علت زمینه ای خشکی چشم

در برخی موارد، درمان یک مشکل زمینه ای سلامت می تواند به رفع علائم و نشانه های خشکی چشم کمک کند. به عنوان مثال، اگر دارویی باعث خشکی چشم شما شود، متخصص مراقبت از چشم شما ممکن است داروی دیگری را توصیه کند که این عارضه جانبی را ایجاد نکند.

اگر مشکل پلک دارید، مانند پلک‌هایتان به سمت بیرون چرخیده است (اکتروپیون)، متخصص مراقبت از چشم ممکن است شما را به یک جراح چشم که در جراحی پلاستیک پلک‌ها تخصص دارد (جراح اکولوپلاستیک) ارجاع دهد.

داروها

داروهای تجویزی مورد استفاده برای درمان خشکی چشم عبارتند از:

داروهای کاهش التهاب پلک. التهاب در امتداد لبه پلک شما می تواند غدد چربی را از ترشح روغن در اشک شما باز دارد. متخصص مراقبت از چشم شما ممکن است آنتی بیوتیک را برای کاهش التهاب توصیه کند. آنتی بیوتیک ها برای خشکی چشم معمولا از طریق دهان مصرف می شوند، اگرچه برخی از آنها به عنوان قطره یا پماد چشم استفاده می شود.

قطره چشم برای کنترل التهاب قرنیه. التهاب سطح چشم شما (قرنیه) ممکن است با قطره های تجویزی چشمی که حاوی داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی سیکلوسپورین (Restasis) یا کورتیکواستروئیدها هستند، کنترل شود. کورتیکواستروئیدها به دلیل عوارض جانبی احتمالی برای استفاده طولانی مدت ایده آل نیستند.

درج های چشمی که مانند اشک مصنوعی عمل می کنند. اگر علائم خشکی چشم متوسط ​​تا شدید دارید و اشک مصنوعی کمکی نمی کند، گزینه دیگر ممکن است یک درج چشم ریز باشد که شبیه دانه شفاف برنج است. یک بار در روز، درج هیدروکسی پروپیل سلولز (Lacrisert) را بین پلک پایین و کره چشم خود قرار می دهید. این ماده به آرامی حل می شود و ماده ای را آزاد می کند که در قطره های چشمی برای روان کردن چشم شما استفاده می شود.

داروهای محرک اشک. داروهایی به نام کولینرژیک (پیلوکارپین، سرویملین) به افزایش تولید اشک کمک می کنند. این داروها به صورت قرص، ژل یا قطره چشم در دسترس هستند. عوارض جانبی احتمالی شامل تعریق است.

قطره های چشمی ساخته شده از خون خودتان به این قطره های سرم خون اتولوگ می گویند. اگر علائم خشکی چشم شدیدی دارید که به هیچ درمان دیگری پاسخ نمی‌دهند، ممکن است گزینه‌ای باشند. برای ساختن این قطره های چشمی، نمونه ای از خون شما پردازش می شود تا گلبول های قرمز خون حذف شود و سپس با محلول نمک مخلوط می شود.

اسپری بینی برای افزایش تولید اشک. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) اخیراً وارنیکلین (Tyrvaya) را برای درمان خشکی چشم تایید کرده است. این دارو از طریق اسپری بینی تحویل داده می شود. وارنیکلین باید یک بار در هر سوراخ بینی، دو بار در روز اسپری شود.

این ترجمه  متعلق به  تیم شیوا کاور است.

منبع: https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/dry-eyes/diagnosis-treatment/drc-20371869

شیوا کاور تولیده کننده تمامی ملزومات عینک است. برای خرید محصولاتی مانند: عینک مطالعه، جلد عینک، بند عینک، اسپری عینک و دستمال عینک به صفحه سایت آن مراجعه کنید.

قرنیه چشم

نمای مقطعی چشم انسان grayscale.png

نمای مقطعی چشم راست انسان؛ چشم در بین حیوانات به طور قابل توجهی متفاوت است.

جزئیات

بخشی از چشم

سیستم بصری سیستم

شریان شریان مرکزی شبکیه

شناسه ها

لاتین Rēte، tunica interna bulbi

MeSH D012160

TA98 A15.2.04.002

TA2 6776

FMA 58301

اصطلاحات تشریحی

شبکیه (از لاتین: rete "net") داخلی ترین و حساس ترین لایه بافت چشم اکثر مهره داران و برخی نرم تنان است. اپتیک چشم یک تصویر دو بعدی متمرکز از دنیای بینایی روی شبکیه ایجاد می کند، که سپس آن تصویر را در شبکیه پردازش می کند و تکانه های عصبی را در امتداد عصب بینایی به قشر بینایی می فرستد تا ادراک بصری ایجاد کند. شبکیه عملکردی را انجام می دهد که از بسیاری جهات مشابه عملکرد فیلم یا حسگر تصویر در دوربین است.

شبکیه عصبی شامل چندین لایه نورون است که توسط سیناپس ها به هم متصل شده اند و توسط یک لایه بیرونی از سلول های اپیتلیال رنگدانه ای حمایت می شود. سلول های اولیه حساس به نور در شبکیه، سلول های گیرنده نوری هستند که دو نوع هستند: میله ای و مخروطی. میله ها عمدتاً در نور کم عمل می کنند و دید تک رنگ را ارائه می دهند. مخروط ها در شرایط روشن عمل می کنند و مسئول درک رنگ از طریق استفاده از طیف وسیعی از اپسین ها و همچنین دید با دقت بالا هستند که برای کارهایی مانند خواندن استفاده می شود. نوع سوم سلول های حساس به نور، سلول های گانگلیونی حساس به نور، برای حباب ریتم های شبانه روزی و پاسخ های انعکاسی مانند رفلکس نور مردمک مهم هستند.

نوری که به شبکیه برخورد می کند، مجموعه ای از رویدادهای شیمیایی و الکتریکی را آغاز می کند که در نهایت باعث تحریک تکانه های عصبی می شود که از طریق رشته های عصب بینایی به مراکز بینایی مختلف مغز ارسال می شود. سیگنال‌های عصبی از میله‌ها و مخروط‌ها توسط نورون‌های دیگر پردازش می‌شوند که خروجی آن‌ها به شکل پتانسیل‌های عمل در سلول‌های گانگلیونی شبکیه است که آکسون‌های آن عصب بینایی را تشکیل می‌دهند.[1] چندین ویژگی مهم ادراک بصری را می توان در رمزگذاری شبکیه و پردازش نور ردیابی کرد.

در رشد جنینی مهره‌داران، شبکیه و عصب بینایی به‌عنوان برون‌آمده‌های مغز در حال رشد، به‌ویژه دیانسفالون جنینی منشأ می‌گیرند. بنابراین، شبکیه به عنوان بخشی از سیستم عصبی مرکزی (CNS) در نظر گرفته می شود و در واقع بافت مغز است.[2][3] این تنها بخشی از CNS است که می تواند به صورت غیر تهاجمی قابل مشاهده باشد. درست مانند بقیه مغز که از طریق سد خونی مغزی از سیستم عروقی جدا شده است، شبکیه نیز به طور مشابه توسط سد خونی شبکیه محافظت می شود.

https://en.wikipedia.org/wiki/Retinaمنبع: